WIARYGODNOŚĆ

1. Równoczesne działanie.

              Dwie osoby oddzielone kurtyną lub parawanem. Wykonują tą samą czynność. Obserwujemy, jaka jest różnica i podobieństwo działania:

•  temat otwarty IDZIEMY SPAĆ
•  wszystko w tym samym tempie (muzyka)
•  te same rekwizyty
•  sygnały w tym samym momencie ( dzwonek, krzyk mamy „ Umyliście się?”)

2. Sprawdzanie reakcji wywołanej sytuacji przez wyobraźnię i w praktyce (CIAŁO).

             Każemy na przykład komuś iść z zamkniętymi oczami przez salę. Potem tej osobie zakrywamy oczy i ma to samo zrobić z opaską. Porównujemy odczucia. W rozmowie uczestniczą widzowie, nauczyciel i sam występujący.

1. Chodzenie jako ślepiec.
2. Dotyk miejsc normalnie zabronionych (udo, okolice oka)
3. Grymas po cytrynie
4. Kamyk w bucie
5. Lizanie mydła
6. Mówienie z kimś siedzącym na plecach.
7. Patyk w bucie

3. Reakcje w rzeczywistości i wydumane (ODCZUCIA):

         Skupiamy się nie na reakcji ciała, ale twarzy.

1. Krzyk normalny, a krzyk po wysiłku
2. Dotyk różnych osób
3. Bycie zaczarowanym, podczas jakiejś ceremonii
4. Umycie ubikacji 
5. Zjedzenie czegoś charakterystycznego
6. Obrucenie piłeczkami i papierkami - jako reakcja na kompromitację na scenie

4. Noszenie.

            Wyobrażenie sobie ciężaru, rodzaju i wielkości niesionego przedmiotu.

5. Krótkie, charakterystyczne czynności

            Dwie osoby niewidzące się (parawan) wykonują tę samą czynność

1. Zjedzenie paluszka
2. Dłubanie w nosie
3. Napisanie kartki dla mamy, przed wyjściem z domu
4. Połykanie tabletki
5. Uczenie się wiersza na pamięć