CHRUPKOLANDIA
NARRATOR SIEDZI Z BOKU SCENY, PRZY STOLIKU, JE NOŻEM I WIDELCEM CHRUPKI TYPY FLIPS
SCENA I
PRZY MUZYCE
N – W Chrupkolandii żywią się głównie chrupkami
Etiudy indywidualne pt Zjedzenie chrupki wymyślone przez same dzieci. Może być zjedzenie we dwójkę (max do 3).Każdą etiudę trzeba zatwierdzić na próbie (puszczanie dzieci na żywioł na scenę jest niebezpieczne).
SCENA II
N – W Chrupkolandii uwielbiają tańczyć, głównie chrupkami.
Prezentacja tańca w małych grupach ( 5-8 os.) Może być twórczy sposób jedzenia, np. robot podaje chrupkę tańczącej parze, albo polonez ze zjedzeniem chrupki jako finał.
SCENA III
W Chrupkolandii jest też wesoło.
Wymyślamy 2-3 zabawy np.
- Szachy, czy warcaby. Zbity pion jest zjedzony.
- Karmienie się z zamkniętymi oczami. Można połączyć to z torem przeszkód
- Zgadywanie smaku chrupki.
- Tor przeszkód z chrupką na łyżeczce
- Jedzenie chrupek z musztardą czy chrzanem.
UWAGA.
W tym momencie każde dziecko powinno pokazać się na scenie przynajmniej raz w etiudzie indywidualnej, czy małej grupie.
SCENA IV
Lecz w Chrupkolandii jest też smutno. Księżniczka Chrupinka nie ma męża.
Na tron wchodzi król z żoną. Dwór przychodzi potem. Wszyscy siedzą smutno. Może pojawić się błazen, który nieudolnie będzie starał się rozbawić wszystkich ( chętnych do pajacowania znajdzie się kilku). Można zaprezentować taniec brzucha, lub piosenki, które znają dzieci. Nie trzeba zachowywać zbytniej staranności, w końcu chodzi o to, że ma być smutno i nieciekawie.
SCENA V
O rękę Chrupinki starali się różni książęta i rycerze.
Etiudy kilku dzielnych młodzianów np.
1. Muzyka z pokazów mody. Książę to jakby model, może jej podarować dziwnie uszytą suknię.
2. Nieśmiały. Można wprowadzić tu dialog.
M – Dzień …ry.
K – Dzień dobry.
M – Ładna pogoda.
K – Ładna
M – Słoneczko świeci…
K – Świeci…
M – Motylki latają…
K – Latają
M – Wczoraj też latały…
K – Latały.
M – I przedwczoraj też…
K – Też.
M – To jutro przyjdę pogadać…
K – Gadać to dużo powiedziane.
3. Typ sportowca, albo cyrkowca, który pokaże jakieś ciekawe wygibasy.
4 . Wchodzi z telefonem, kwiatami i mówi monolog
M – Witam szanowną księżniczkę. Chciałbym DZWONEK prosić …Przepraszam…Tak. Co? Oczywiście, że będą. Solidne, dębowe beczki. Jutro…Nie, już nie będą dziurawe. Tamtą sprawę załatwiłem. Będzie to kosztowało 3 kury, dwa indyki i paczkę chrupek cebulowych…Przepraszam, interesy. Chciałem prosić…DZWONEK Przepraszam …Kto mnie szuka? Księżniczka Gryzelda?...Przecież przed nią stoję. Chrupkolandia. Nie? DO K
Przepraszam, czy ty jesteś księżniczką Gryzeldą? ZAPRZECZA To przepraszam. BIERZE KWIATKI I WYCHODZI
5. Karateka w białym kimono, wydający dziwne okrzyki, mówiący niezrozumiale.
SCENA VI
Został tylko jeden książę, który nie prosił księżniczki, bo był biedny.
K – Jak obyczaj nakazuje, przyszedłem prosić o twą rękę
Ka – Jak obyczaj nakazuje witam cię serdecznie.
K – Chcę uprzedzić, że jestem biedny.
Ka – Chcę uprzedzić, że często choruję.
K – Jedyne co mam to las, który kocham.
Ka – Obyczaj nakazuje jednak, byś mi coś podarował.
K – Wiem, ale żal mi drzew i kwiatów. Przyniosłem ci jednak dar.
Sługa wnosi kwiat, zrobiony z samych chrupek. Cała scena obdarowania przy muzyce, romantycznie.
SCENA VII
Wesele odbyło się wkrótce. O rany spóźnię się.
Uroczyste wejście gości.
Uroczyste wejście pary królewskiej
Uroczyste wejście młodej pary.
Taniec dworski opracowany na próbach
Wniesienie dań, Zrobionych przez dzieci na zajęciach plastycznych, wszystko z chrupek: pizza, makaron i kotlet.
Pojawia się dziennikarz.
D – Dzień dobry. Witamy wszystkich na weselu królewskim. Jak widać świetna atmosfera udziela się wszystkim. Może porozmawiam z gośćmi.
Mogą być proste wywiady, przy okazji dzieci mogą się przedstawić.
D – Kim pani jest?
GOŚĆ – Kasia. Z III b. Świetnie się bawię.
Może być końcowy taniec. Jak jest miejsce można wciągnąć do niego rodziców.