wtorek, 07 październik 2014 00:00

Etiudki

Napisał
              ETIUDKI zdrobniłem, bo wśród przedszkolaków trudno zrobić klasyczne etiudy teatralne. Dzieci lubią na ogół oglądać tylko siebie, dlatego jeśli wykonamy 5 etiud, w których dzieci są w miarę skupione, to już sukces. Oprócz tego świadomość działania nie jest za duża. Natomiast może się zdarzyć, że uzdolnione dziecko przyciągnie uwagę. Niezależnie od tego, jest to obowiązkowy punkt szkolenia. Praktyka na ogół jest taka, że wszystkie dzieci chcą występować w etiudzie, ale robią to tragicznie. Często jakieś nieśmiałe dziecko, które same się nie zgłosi robi to najlepiej. Dlatego podstawowym problemem jest "Jak wpleść ETIUDKI w scenariusz zajęć". Osobiście robię 3 do 4 etiudki, i to z dziećmi, które nie zepsują ćwiczenia, a potem pracuję trójkami z pozostałymi, albo biorę całą grupę na środek.

Na potrzeby tego rozdziału określmy ETIUDKI jako jednoosobowe ćwiczenie aktorskie rozwijające wyobraźnię i świadomość bycia na scenie.

               Celem jego jest umiejętność myślenia na scenie jako postać, a nie jako dziecko.

Wytarcie stołu nie ma się sprowadzać do tego, by dziecko wyszło na scenę i wytarło stół szmatą, którą dostanie.

Może być jeden z następujących elementów:

  1. Znalezienie na stole miejsca bardziej brudnego od całości blatu
  2. Nieodwrócenie się do publiczności
  3. Pokazanie emocji (np. wstrętu) związanego z tą czynnością
  4. Zrobienie tego śpiewając równocześnie
  5. Pominięcie tej czynności, jeśli wiarygodnie dziecko pokaże przyczynę, że tego nie zrobi (zaczyta się w książce, uderzy się w nogę czy zacznie się czesać)
  6. Wykona to inaczej niż poprzedni uczeń
  7. Zrobi to inaczej niż zaproponuje nauczyciel
  8. Będzie się dobrze bawić na scenie

               Nie będzie to natomiast odtwórcze pomazanie szmatą po stole. Jeśli prowadzący nie widzi różnicy między tym pokazem, a poprzednimi to będzie musiał zmienić profil zajęć.

              Jeszcze raz przypominam, że wystarczy jeden z tym elementów. Jeśli dziecko kichnie podczas ćwiczenia to już jest dobrze wykonana etiudka, ale jeśli tylko kichnie, bo tak zaproponuje nauczyciel to jest NIC. Można po zakończeniu ćwiczenie dodać coś jeszcze, ale żeby nie było to krytyką:

- Dobrze. Jeśli kichnąłeś powinieneś powiedzieć Przepraszam.

             I się nie rozwijać dalej. Naturalnie po dobrze wykonanej etiudce głośno klaszczemy. Zresztą największą tajemnicą dobrej gry aktorskiej jest spontaniczny aplauz publiczności w każdym wieku. I to trzeba podchwycić.

             Teraz kilka przykładów. Najlepiej oczywiści etiudki dopasować do tematu lekcji:

LAS – wycie wilka

DRZEWO – wystukanie rytmu przez dzięcioła

ULICA – strach przed przejściem na pasach

DZIEŃ NAUCZYCIELA – mówienie życzeń zmienionym głosem

Jeśli jednak chcemy coś konkretnie wymyślić zróbmy etiudkę z rekwizytem:

Zamiatanie śmieci pod dywan

Przeniesienie ciężkiej siatki

Rozłożenie sztućców do kolacji

Rozłożenie się na plaży

Zjedzenie paluszka

Przytulanie pluszaka

Oczywiście każdą z tych czynności robimy na 3 do 5 sposobów:

W ruchu tanecznym

Z obrażoną miną

Szukając jednocześnie zgubionej złotówki

Ze sztywną nogą

Jako mały dzidziuś.

Czytany 19738 razy Ostatnio zmieniany niedziela, 28 kwiecień 2019 07:16
Więcej w tej kategorii: « Emocje Grupa 2-3 os »