DOROŚLI

DOROŚLI (6)

sobota, 12 październik 2019 13:46

Muszkieterowie po polsku

Napisał
Muszkieterowie po polsku to sztuka o historii i przypadkowości w jej tworzeniu. Jakże często bohaterowie przeszłości zaistnieli w sposób całkiem przypadkowy. Zakładamy, że postacie historyczne są podawane dzieciom i młodzieży w  sposób obiektywny. Dopiero mając pięćdziesiąt lat i więcej widzimy, jak wielką rolę ma tu przypadek. Jak mało ludzi wiedziałoby cokolwiek o Szymborskiej, gdyby nie Nagroda Nobla.  Przecież jej poezja byłaby takiej samej wartości, a jednak dopiero ta nagroda uzmysłowiła nam jej wielkość. A ilu wielkich twórców nie zaistnieje w encylkopedii czy w wikipedii? Nie obrażajmy się na to, ale miejmy świadomość, że tak działa świat.
sobota, 05 październik 2019 19:35

Sanatorium Alberta

Napisał
SANATORIUM ALBERTA jest trudną sztuką o względności pewnych faktów. Zapewne wciągnie ona dorosłych, którzy spotkali się z takim probleme wiele razy. Czy lepszy model wychowania restykcyjny czy bezstresowy, czy żona powinna być wyzwoloną bizneswomen, czy ciepłą opiekunką ogniska domowego. Nie ma jednej odpowiedzi. Tak jak nie ma odpowiedzi na pytania zawarte w tej sztuce. Nie bądźmy w każdym razie bezrefleksyjnymi sędziami we własnej sprawie i w ocenianiu innych.
sobota, 05 październik 2019 19:27

Sandra

Napisał
Sztuka Sandra jest o WDZIĘKU - kobiecym. To raczej normalne, że jako mężczyzna piszę o wdzięku kobiet. Trudna to pewnie sztuka do zagrania, bo główna aktorka musi taki wdzięk mieć. Napisana była dla mojej świetnej aktorki Agnieszki, która potrafiła rozświetlić każde zajęcia teatralne. Niestety grupa się rozpadła, bo część ludzi uznało, że WDZIĘK KOBIECY, nie jest wart sztuki. Szkoda, bo do dziś uważam, że warto o tym nie tylko robić spektakle, ale mówić, mówić i mówić. Każda fascynacja jest tego warta. Dlatego cieszę się ogromnie, że też  znalazłem w życiu osobistym kobietę z wdziękiem, czego życzę każdemu facetowi.
poniedziałek, 30 wrzesień 2019 16:06

OSNO

Napisał
OSNO to sztuka o rozwoju, o poziomach życia ludzi. Boimy się tego tematu, bo nie chcemy segregować ludzi. Nie możemy jednak udawać, że życie lekarza, który całe życie się uczy i pracownika pizzerii, ktory lubi używać życia i ma zamiar w niej pracować do emerytury jest inne. Czy tak powinno być? Dlaczego większość z nas zatrzymuje się w rozwoju? Sami nie jesteśmy tego rozwiązać na większą skalę, a nie mamy determinacji, by zmusić do tego państwo. Coś się tam dzieje, choćby Uniwersytet Wieku Trzeciego, ale to za mało. Najskutecznie jest samemu do tego dążyć, tylko czy to nie jest podejście naiwne.
niedziela, 29 wrzesień 2019 07:52

List

Napisał
LIST to monodram. Zawsze mnie intrygowało życie osób niepełnosprawnych i atmosfera wokół nich. Z czego czerpać radość życia? Dotyczy to nie tylko osób niepełnosprawnych, ale i rodzin tych osób. Fascynowała mnie determinacja rodzin i pełne przekonanie, że nie mogą narzekać na swoje życie, bo niczym się ono nie różni od innych. Ta pewność tego, że tak mają przedstawiać swoje życie, połączona ze zmęczonymi oczami, zawsze mi imponowała. To sztuka poświęcona właśnie im.
wtorek, 24 wrzesień 2019 18:20

Aktor i poeta

Napisał
To mocno intelktualna rozmowa między aktorem i poetą. Dość trudna sprawa i należy to traktować jako wyzwanie. Takie rozmowy w niektórych środowiskach są dość popularne, ale dla innych może to być całkiem niezrozumiane. Ale od czego jest teatr? Żeby przybliżać i uzmysławiać pewne rozterki, ta dotyczy własności poezji: czy jest nim aktor czy poeta. Uważam, że to może być ciekawa. Tylko dla koneserów sztuki i intelektualistów.