Nie widzę różnic w pracy z muzyką na zajęciach dramowych i aktorskich. Może na tych drugich tworzymy jakiś układ ostateczny (Taniec z manekinem), a tu mamy bardziej formę zabawy czy relaksacji. Ale nie musimy być i tu tak rygorystyczni. Dlatego proszę poszukać pomysłów w ćwiczeniach teatralnych. Spróbuję tu porównać tylko sposób pracy w takiej i takiej grupie. Inną sprawą jest zastosowanie muzyki jako przerywnik w normalnych zajęciach. Omawiając Potop można z muzyką z tego filmu zrobić kilka ćwiczeń. 

           Chyba w każdym wieku uczniowi przydałby się mały przerywnik od nauki. W domu idziemy do kuchni i coś podjemy. Czasem idziemy do sklepu czy podrażnimy się z bratem. Nie chcę być tu autorytetem, bo moje zajęcia są przerywnikiem tradycyjnego uczenia, niemniej w każdych zajęciach, gdzie dzieci myślą intensywnie z pół godziny, wprowadzam krótką zabawę. Uczniowie myślą, że się bawią, a tak naprawdę zbierają siły umysłowe na następne, logiczne ćwiczenie. 

          Byłoby wspaniale, by szkoła tworzyła warunki do poszukiwania siebie. Z tego co wiem, na razie nie odbywa się to wcale, albo robi się to chaotycznine. Boję się, że nieprędko to się stanie. Winę za to ponosi nie tylko szkoła ale i rodzice. Ale głównie brak działań w kierunku pozania siebie, czyli świadomego budowania osobowości. Trochę więcej w dziale OSOBOWOŚĆ. Główny jednak powód tego to za mała umiejętność przebicia psychologii do nauczania. I zapewnie działań niektórych, po prostu beznadziejnych psychologów, które ośmieszają tą naukę.