Od naukowców oczekujemy zrozumiałych i jasnych definicji, by móc świadomie poruszać się w gąszczu wiedzy na jakiś temat. Tak jak to robią choćby biolodzy, którzy pięknie posegregowali świat na: ssaki, parzystokopytne, jednokomórkowce czy wszystkożerne. Sprawa została w tej dziedzinie nauki właściwie zamknięte. Dalsze prace i podziały dotyczą już ściśle specjalistycznych opracowań, które nie wnoszą już wiele w poznanie tematu.
             W kwestii osobowości mamy praktycznie pustynię poznawczą. Gdy pojawia się nauka, jesteśmy atakowani takimi pojęciami, że odechciewa nam się, nawet nieśmiała próba, ogarnięcia tematu: Freud, teoria czynnikowa, techniki projekcyjne, psychosomatyka, astenik i...mamy już dosyć zaspakajania ciekawości.
             A osobowość dotyczy każdego z nas. Każdy z nas chce wiedzieć jak działa. I to jest cel tej książki, by móc zrozumieć jak działamy i dlaczego jesteśmy tak różni, a zarazem tak podobni. Podział naukowy i klasyfikacja jest na drugim miejscu.

Teksty na skrzydełka
            Większość psychologów opisujących konkretną cechę człowieka rozpatruje ją w kontekście tej cechy i jej przeciwieństwa. Czyli ktoś jest albo delikatny, albo brutalny, w różnym oczywiście stopniu. Jeśli jest delikatny, to w jakim stopniu. Jeśli jest brutalny to jak mocno.
           Podstawowym założeniem bryłowej teorii równowagi jest to, że człowiek ma zarówno cechę, jak i jej przeciwieństwo (w potocznym tego znaczeniu). Każdy z nas cechą zostaje obdarowany dziedzicznie, ale często z niej rezygnuje, a czasem wręcz dochodzi do jej całkowitego zaniechania.
           Mówiąc prosto, każdy z nas jest delikatny i brutalny. Chodzi tylko o to, że nie zawsze jesteśmy tego świadomi. Nie łudźmy się. Tysiące afrykańskich emigrantów, topiących się w Morzu Śródziemnych to oznaka brutalności każdego Europejczyka. Z drugiej strony Hitler głaskający chłopaków z Hitlerjugend to dowód na delikatność? Przy rozpatrywaniu osobowości chodzi o sposób tłumaczenia takich faktów, a nie o rzeczywiste znaczenie słowa brutalny i delikatny.
Jakże często słyszymy, że ktoś bardzo spokojny, w okrutny sposób kogoś zamordował. Ta właśnie osoba, swego okrucieństwa, będącego w niej, nie ukazywała. Było ono w... ZANIECHANIU. Każdy z nas ma wiele takich cech, które są ukryte, i mogą się uaktywnić w sytuacjach wyjątkowych.
*************************************************************************************
           Osobowość człowieka bez poznania kształtowałaby się za pomocą odruchów. Trochę jak u zwierząt. Dlatego świadome budowanie osobowości odbywa się poprzez poznanie, nie tylko naszego świata, ale i siebie samego. Wierność wobec żony, nie musi być wymuszona strachem (choć w niektórych krajach brak wierności jest karalna), ale celami wyższymi (uczciwość wobec innego człowieka, poczuciem grzechu czy słabości, który będzie już nam towarzyszył do końca życia). Poznanie odbywa się na różnym poziomie świadomości, z uwzględnieniem warunków kulturowych. Próby poznania nie zawsze, a nawet rzadko, są potrzebne przeciętnemu człowiekowi.
            Największym zaskoczeniem na moich pierwszych zajęciach aktorskich było poinformowanie nas, że każdy człowiek umie śpiewać. Wzbudzało to uśmiech u większości kursantów. Już po tygodniu pracy okazywało się, że to jest prawda. Trzeba tylko w odpowiedni sposób podejść do tematu. Jeśli śpiew kojarzy się nam z tenorem i altem, a w głowie mamy panią z nutami, przy fortepianie, to rzeczywiście, może to być problem. Jeśli śpiewanie określimy jako sposób używania naszego głosu, to nie jest już dar, tylko powszechna umiejętnością, która w niebywały sposób może nam ożywić nasze życie (piosenki biesiadne, kołysanki, piosenki marszowo – spacerowe, karaoke itd.).
**************************************************************************************

          Jednym z największych błędów, jakie popełniają ludzie to życie w sztucznym świecie. Brak realnej oceny sytuacji doprowadzi do kłopotów. Młody, przewartościowany kierowca, który nie potrafi określić niebezpieczeństwa, wcześniej czy później trafi na cmentarz lub na wózek. Jego niedowartościowany, ale utalentowany kolega, zostanie pracownikiem sklepu, tylko dlatego, że robiła tak jego rodzina od pokoleń. Współczynnik obiektywności można wypracować głównie w grupie i w działaniu. Ludzie rezygnujący z działań społecznych nie będą w stanie realizować tego, co potrafią. Tu największym wrogiem staje się komputer. Jednym z najważniejszych umiejętności dla człowieka, będzie właśnie umiejętność realnej oceny świata, w jakim żyje. Uczenie naturalności to podstawa rozwoju psychicznego człowieka. Uczmy empatii, poczucia humoru (śmiania się z siebie), delikatności. Tu nie potrzeba otwierać żadnych nowych drzwi. Zajęcia aktorskie i warsztaty psychologów to już gotowe lekcje do wprowadzenia. Dlaczego nie mogą być w programie lekcje: cierpliwości, twórczości, robienia przyjemności innym i nonkonformizmu.
****************************************************************************************

            Podwórko to wielki poligon doświadczalny dla człowieka. Nie tylko zresztą dla dziecka, ale i dla dorosłego. My dorośli, jesteśmy współtwórcami naszego podwórka. Wychowywanie innych dzieci, gdy występujemy w roli sąsiada czy trenera drużyny podwórkowej to wielkie pola działania dla każdego z nas. Pomóżmy zrobić boisko dzieciakom, zorganizujmy podchody, podarujmy im koszyk słodyczy czy pokażmy im zabawy z naszego dzieciństwa (cymbergaj, kapsle, trzepak, zabawa nożem (?), grzyb itp.). W końcu wszystkie dzieci są nasze, mamy prawo je dyscyplinować, ale mamy też prawo do pokazywania im świata.
Najważniejszą zaletą podwórka jest jednak rozwój emocjonalny. Na podwórku istniały wszystkie emocje podstawowe: strach przed kolegami z sąsiedniego podwórka, radość ze wspólnych zabaw, smutek odrzucenia podczas wyboru do składu drużyn grających w piłkę i złość na sąsiadów, przeganiających sprzed swoich okien.
O autorze 5x H
             Co można powiedzieć o autorze książki, czyli o pisarzu? Przecież to nie jest zawód. Hemingway był dziennikarzem, Kundera uczuł się muzyki, London wykonywał tyle zajęć, że trudno je wymienić, Korczak był pedagogiem...
              Co napisać o pisarzu, że pisze? Pisarz to osoba, która czerpie z własnych doświadczeń, albo z wyobraźni. Jak aktor. Tylko jeden robi to za pomocą klawiatury (czytaj pióra), a drugi osobowości.
W moim przypadku doszło do połączenia tych umiejętności. Co z tego wyszło?