KULTURALNE POTYCZKI składają się z kilku stałych punktów i kilku dowolnych, które zaakceptują dzieci, rodzice i nauczyciele czy opiekunowie.

Na początek:

1. Wymiana prezentów

            Każde dziecko robi dla przeciwnika prezent. Zasada, by jeden nie przekraczał 2 złotych (można się umówić i na więcej, ale 10 zł to maksimum, trzeba to uzgodnić z przeciwnikami). Te prezenty mają być pamiątką osobistą. Warunek, by nie wiązało to się z prostym kupieniem jakiegoś słodycza czy pamiątki. Pomysłowość ludzka nie zna granic, może to być lizak obsypany pieprzem, lizak karmelowy jak za dawnych czasów czy jakieś origami.

2. Wymiana proporców.

           To z kolei pamiątka do powieszenia w klasie.

3. Przewodnia melodia drużyny i imprezy.

          Ma to być niejako hymn. On będzie ogłaszał zwycięstwo. Można i wymyśli hymn przegranego.

4. Powitanie.

           Powitanie ma być twórcze. Czyli jak wyglądalibyśmy jako jaskiniowcy. Albo każdy w dziwnej czapeczce. Może być powitanie siłaczy i pracowników budowlanych.

Konkurencje podzielone są na kategorie:

1. Sportowe
2. Umysłowe
3. Twórcze

            Sportowe konkurencje możliwe do rozegrania na scenie są na ogół dwie. Jedna uzgodniona czyli na przykład walka na balony, jedna będzie zaskoczeniem.

           Zawody umysłowe to konkursy z pomysłem. Pytania nie tyle Stolica Rosji, ale rozłożenie 4 uczniów w różnej odległości, oznaczającej miejsce na mapie Paryża, Warszawy, Berlina i Wilna. Potem stawia się piątego ucznia w miejscu mniej więcej Moskwy. Klasa ma odgadnąć miasto.

             Zadanie twórcze jest jedno albo dwa. Podajemy tytuł skeczu czy scenki np. Prawdziwa historia Lecha, Czecha i Rusa. Dzieci muszą zrobić przedstawienie (maksymalnie 5 minut) jedno albo dwa. Do tego będą dzieci tworzyć scenki inspirowane.

          Kiedyś tak się wszyscy rozhulali, że trwało to 3 godziny. To nie było dobre. Ale tytuł scenki był Dziwny obiad i tak to się skończyło.