Chcę zmieniac świat. Nie chcę być biernym obserwatorem głupstw, które robią ludzie. Nie trzeba odkrywać Ameryki po raz drugi. Są pewne przesłania, i fakty, które nie podlegają dyskusji. Palenie szkodzi. Grubi mają w życiu gorzej. Jazda po pijanemu jest karalna, a żona czy dziewczyna, która siada do auta z nawalonym mężem czy narzeczonym, to idiotka. 
Temat wydaje się niebezpieczny, bo kto powinien pisać o poezji i poecie? Literaturoznawca? Człowiek, który wiele czyta, czy ten, który wiele pisze? Ktoś, kto jest w literaturze od środka, czy ktoś, kto patrzy na nią z zewnątrz? Krytyk czy fan poezji? Mamy tyle mitów o niej, że strach poruszyć ten temat. A problem nie jest aż tak skomplikowany.
Cały czas biłem się z myślami, czy mam napisać tę książkę, czy nie. Nie dałbym rady, ale „zmusiły” mnie do tego matki, które w przedszkolu miały ze mną zajęcia tego typu. Nie mam wykształcenia przedszkolnego i nie mam odwagi pisać z poczuciem wszystkowiedzącego nauczyciela edukacji przedszkolnej.
Zapraszam do stosowania zajęć twórczych. Wydałem trzy części. Proszę pamiętać, że zajęcia twórcze są nie tylko dla uczniów, bo osobą, która się przy nich najlepiej rozwija, jest sam nauczyciel. Jeśli ktoś myśli o samorealizacji - z całą pewnością jest to dobra droga. Każdy, kto je będzie prowadził, wciąż musi nabierać wprawy i starać się podciągać w swojej twórczości. 
Chyba każdy zastanawiał się, jak by wyglądało jego życie, gdyby ożenił się z Baśką, najładniejszą dziewczyną z placu. Chyba każda zastanawiała się, jak wyglądałoby jej życie, gdyby wyszła za mąż za Witka, najbogatszego chłopaka w szkole.
ZAJĘCIA TWÓRCZE W SZKOLE to gotowe scenariusze lekcyjne, mające na celu uczenie dzieci nie poprzez napełnianie umysłu wiedzą, ale przez rozwój inteligencji, ćwiczenia i zadania, które mają na celu rozwój osobisty. Wciąż powtarzam, że chciałbym, by najważniejszym przedmiotem w szkole było CHCENIE.
Poszukiwanie nowych sposobów nauczania zawsze było wyzwaniem dla nauczycieli. Każdy podświadomie czuje, że kilkugodzinne siedzenie w ławce i pisanie w zeszycie nie może być jedyną formą edukacji.
Moment usypiania dziecka po całym dniu to wyjątkowy czas. Warto go przeżyć bez pośpiechu. Nie może to odbywać się tak, że przeznaczamy na niego czas między kolacją z resztą rodziny a oglądaniem telewizji. To ma być krótkie święto rodzica i dziecka. Trudno poświęcić je na rozmowy, dlatego czytanie jest najlepszym rozwiązaniem.
„Brydżyści” na pewno nie są o brydżu. To tylko pretekst, by opowiedzieć o życiu czterech przyjaciół, którzy mieli zamiar „godnie” żyć. Przeszkodziły im jednak komunizm, stan wojenny, a potem trudna transformacja ustrojowa w drodze do Europy.
Jesteśmy przyzwyczajeni do tego, że słowo „mama” jest wyjątkowe i kojarzy się, no, może nie z samym dobrem, ale na pewno z dobrem. Żyjemy w tej świadomości do późnej starości. I obyśmy z nią zmarli. Niestety nie zawsze jest tak dobrze. I o takim przypadku jest ta książka, kiedy wszystko wymyka się spod kontroli i słowo „mama” brzmi już całkiem inaczej, wręcz wrogo.
ZĄB
N – Dlaczego siedzisz z palcami w ustach?
2 – Bo ząb mi się rusza.
N – To wyrwij go jak przyjdziesz do domu. Teraz przecież zajmujemy się rachunkami. Jutro wszyscy obejrzymy dziurkę, gdzie siedział ząb.
1 – Pokaż jak się rusza?
3 – Mi też.
SPRAWDZAJĄ
1 – Rusza się.
3 – Bardzo się rusza. Taki jak ten twój, to mogę wypstryknąć raz – dwa.
2 – Nie wypstrukniesz.
1 – Eee. Nie smuć się z tego powodu.
3 – Wiem co zrobimy. Gdy przyjdziemy do domu, zawiążesz grubą nitkę wokół zęba, a drugi jej koniec przywiążemy do płotu. Wtedy rozżarzę kawałek żelaza do czerwoności i przejadę ci tym żelazem przed samym nosem. Tak się przestraszysz, że odskoczysz w tył, a wówczas ząb wyleci.
2 – Dam ci rozżarzone żelazo. Mówisz, że zawiązać nitkę?
1 – Idziemy po kamieniach, kto wejdzie na ziemię jest martwy.
IDĄ PO KAMIENIACH
1 – Jesteś martwa!
2 – Wcale nie jestem nieżywa. Spójrz tylko jaka jestem żywa.
1 – Nie umiesz się bawić.
2 – Właśnie, że umiem. Nie lubię tylko głupich zabaw. Mam iść i jak spadnę umierać? O tak.
PADA
1 – Tak, teraz odpadasz.
3 – Jesteś nieżywa i koniec.
2 WCIĄŻ LEŻY
3 – Idziesz?
1 – Bo cię obleję wodą.
2 MÓWI JAK DUCH – Jestem nieżywa.
3 – Zobaczymy. ŁASKOCZA JĄ.
2 – Dobrze. Jestem żywa.
*
2 CHODZI Z WYSTAJĄCĄ Z UST NITKĄ
3 – Teraz jest 7, a ty jeszcze nie wyrwałaś tego zęba? Może spróbujemy jednak z tym żelazem?
1 – To przecież głupstwo, on trzyma się tylko na jednym cieniutkim pasemku skóry. Wyciągnij go i już.
2 – Muszę go dziś wyciągnąć, bo jak pani go zobaczy…
DZIADEK – Jak byłem mały, to zęby wyrywał kowal. Nikt o dentyście nie słyszał. Kowal robił to obcęgami do podków. Nie powiem, by to nie bolało. Kiedyś po wyrwaniu zęba, zamiast ulgi, to ból był jeszcze większy. Kowal wyrwał zły ząb. Ale tak się bałem iść wyrwać ten bolący, że przez miesiąc chodziłem z nim jeszcze. W końcu ból był nie do zniesienia i musiałem tam pójść. Tym razem kowal wyrwał właściwy ząb. Musiał szarpać z całej siły.
2 – To mnie dziadziuś pocieszył.
D – Musicie jeść mniej cukierków.
2 IDZIE SPAĆ
1 – Wiesz. Wyrwiemy ten ząb wieczorem, jak zaśnie.
3 – Ale jak to zrobisz?
*
2 ŚPI 1,3 PRZYCHODZĄ
3 –Śpisz ?
2 – Nie! Bo tak głośno mówicie.
1 – Zgaś światło.
2 – Wy same zgaście.
3 – Byle szybko usnęła, bo sama zasnę.
CISZA
2 – Boli mnie brzuch. Będę jutro chora i nie pójdę do szkoły. Nie czekajcie na mnie.
3 – Zaśnij, to rano będziesz zdrowa jak ryba.
CISZA
3 – Czy jeszcze nie śpisz?
2 – Nie, teraz już śpię.
1 , 3 SIĘ SKRADAJĄ MÓWIĄ ZAKLĘCIE
Jeden, drugi, trzeci na me wezwanie
A za czwartym niech się stanie
A za piątym niech tu będzie
A za szóstym huknie wszędzie
WYRYWAJĄ ZĄB, 2 ŚPI
*
2 TRZYMA ZĄB NA NITCE
2 – Czy to ty zrobiłaś?
3 – Byłyśmy wszystkie u ciebie.
1 – Cały czas mówiłaś: - Tak mnie boli brzuch.
2 – Właściwie nie tak trudno wyrywać zęby.
3 – Pewnie, że nie, oczywiście ze znieczuleniem.
2 – Ale mam piękny brak zęba.
1 – Wyglądasz doprawdy ślicznie.
