Co prawda WĘCH nie ma takiego znaczenia dla aktora, ale z całą pewnością reagowanie na zapach jest już pewną umiejętnością. To ważne, by nie było w tym przesady, bo to jest na ogół miernikiem jakości gry aktorskiej.
                Ze SMAKIEM trochę jak z węchem. Jedzienie jest obowiązkową czynnością na scenie, a w filmie dominuje. Wszelkie akcje się dzieją w kuchni. Zajęcia ze smakiem raczej są  poszukiwaniem wrażeń. W końcu czy my doceniamy w jak wielkiej ilości smaków żyjemy. Ileż tego było przed wojną, a w komuniźmie?
            DOTYK to chyba zmysł najbardziej przez aktorów wykorzystywany. I do tego świadomie. Może jeszcze tancerze, ale oni często budują sztukę. Aktor musi budować przez dotyk uczucie czy nienawiść. Świadomość dotyku musi być o wiele większa. Praca z DOTYKIEM jest ostatnio coraz trudniejsza. Nie dość, że dochodzi całkiem naturalna bariera ciała, to jeszcze strach, że praca z dotykiem wiąże się ze zboczeniem. Dlatego odradzam ją w sposób spontaniczny. Dopiero grupy dojrzałe niech próbują przełamywać barierę dotyku.
                Kilka ćwiczeń wiążących słowo i emocje, niekoniecznie opartych na konkretnych tekstach. 
             Każde zajęcia nie mogą się bez tego obejść. Aktor, który nie potrafi swobodnie mówić, nie będzie aktorem. Zaczyna się od improwizacji, a kończy na świadomym budowaniu ról.
                 Trudno wywołać jest STRACH w warunkach klasowych. Dobrze jest zasygnalizować tylko tą emocję. Dopiero na wyższym poziomie aktorstwa przechodzimy do ostzrjszych scenek.
            ZŁOŚĆ to najciekawsza emocja do pokazania. Wystarczy sobie przypomnieć, że my sami lubimy się przysłuchiwać jak ludzie się kłócą.
              RADOŚĆ jest powszechnie znaną emocją, z którą nie ma specjalnie kłopotów. Przy pokazywaniu jej musimy ostrzegać, by nas ona nie zdominowała. Człowiek nie może się tylko cieszyć. Wypada się zasmucić nad śmiercią swojego psa, a nie z radością kupować nowego.
Trudno jest zagrać SMUTEK dzieciom. Nie wymagajmy za dużo i chwalmy dzieci robiące to dobrze.
OCZEKIWANIE jest dość łatwe do wytworzenia. Każde dziecko cieszy się na urodziny czy na jakiś posiłek. Śmiało można wymagać dobrego pokazu emocji.