Scenki pantominiczne to sposób pracy z ciałem. Nie chodzi to oczywiście o samą sztukę pantomimy. Celem jej jest świadomość ruchów swego ciała. Jesteśmy przyzwyczajeni do poruszania się takiego, jakie wymusza  nasze życie - chodzenie, podnoszenie, przesuwanie czy bieganie. W scenkach pantomimicznych staramy się świadomie poruszać. Zobaczyć jakie mięśnie działają w czasie ruchu. Dobry sposób na świadomą relaksację podczas zajęć. Naturalnie najlepiej robić je przy muzyce.

                Scenki reżyserskie polegają na improwizowanym przygotowaniu krótkiej historii, czy opracowaniu wiersza, kiedy aktorzy przybierają role spotykane w teatrze. Jest tam przede wszystkim reżyser mający wszystko na głowie. Najczęściej są tam też aktorzy grający w tej historii. Dodatkowo mogą być dowolne postacie. Kilka przykładów: Pani, która wciąż podaje wodę reżyserowi, przeszkadzając mu w pracy. Dyrektor teatru, który wciąż obniża koszty przedstawienia (Babcię i mamę Czerwonego Kapturka musi grać ta sama osoba) Celebrytka, koleżanka dyrektora, wymądrzająca się wciąż podczas próby itd                 Scenka reżyserska musi trwać minimum 5 minut. Górna granica nie jest określona. Szczegónie jeśli w nią są zaangażowane wszystkie dzieci podczas próby. Naturalnie najlepiej ona wychodzi wśród młodzieży i dorosłych.

               PATYCZKI to mój ulubiony rekwizyt. Prowadziłem kiedyć sklep i miałem lody i... zostawały patyczki. Z ich nadmiaru powstał jeden z najlepszych rekwizytów jakie stosuję. I do relaksu, i do pracy twórczej. Bezpieczny. Teraz dostałem od jakiejś pani doktor patyczki do migdałków, takie duże. Już nie są tak uniwersalne, ale oczywiście się przydają. Proszę pamiętać, że w teatrze wszystko się może przydać. Do pracy twórczej polecam rzeczy powtarzalne!!!

               Czapki to spadek po Teatrze Nienażarty. Jeden z aktorów przynosił czapki kupione w ciucholandzie. Za grosze nazbierało się tego mnóstwo. Idealne do pracy aktorskiej.

JĘZYK niekoniecznie dotyczy cytatu Chodzi mi o to, aby język giętkiPowiedział wszystko, co pomyśli głowa. A raczej o to, by język dał radę coś wypowiedzieć.

SZCZĘKA nie ma wiele możliwości podczas ćwiczeń. Góra, dół, prawo, lewo.

POLICZKI czasem są niehigieniczne. Uwaga na ćwiczenie jeśli ktoś z aktorów wrócił z Liberii.

TEATR POZASZKOLNY to teatr prowadzony w domach kultury, domach osiedlowych, plebaniach jak również kółka teatralne prowadzone w ...szkole czy przy teatrach.

              ORGANIZACJA ZAJĘĆ to temat raczej na rozmowę, a nie na opis. Nauczyciel powinien pokazać jakieś pomieszczenie do pracy. Można ocenić jego wady i zalety. Trudno teoretyzować na taki temat. Zaczynając pracę aktorską, byłem zdziwiony, że nie ćwiczy się na scenie. Dość szybko zrozumiałem dlaczego tak jest. Niektóre panie zaadoptowały jakąś salę lekcyjnę na teatr. Tam zrobiły małą scenę i cieszą się, że mają gdzie robić próby. TO JEST MIEJSCE DO WYSTĘPÓW I PRÓB GENERALNYCH !!! Dlatego trzeba znaleźć salę do ćwiczeń, albo usunąć wszystkie krzesła z widowni. Tak samo fatalna jest sala gimnastyczna, często ze sceną. Trzeba rozgraniczyć pracę aktorską i występy sceniczne. Mam nadzieję, że ta rubryka będzie się rozrastała z czasem.

          TEATR SZKOLNY to teatr działający w szkole. Bynajmniej określenie to wiele nie znaczy. Znam teatry szkolne oparte na ruchu, teatry plastyczne, kabarety, proste teatrzyki oparte na pracy nad tekstem i teatry dykcyjne, w których tylko pracuje się nad wymową. Są z kolei teatry, które się robi, bo kazała pani dyrektor. Są takie, które teatr kocha sama nauczycielka. I zapewne są jeszcze inne powody mnie czy bardziej zaskakujące. To co łączy wszystkich, to dwie godziny zajęć tygodniowo i obowiązkowy występ raz w semestrze. Ćwiczenia teatralne, które proponuję mają być pomocne w prowadzeniu takiego teatru. To w nim tworzy się podwaliny aktorstwa.